Стужка «Калі кветкі не маўчаць» Андрэя Куцілы прызнана лепшым дакументальным фільмам Варшаўскага кінафестываля

В мире
Фрагмент афішы да фільма "Калі кветкі не маўчаць".

Дакументальны фільм «Калі кветкі не маўчаць» беларускага рэжысёра Андрэя Куцілы пра жыццё падчас і пасля жніўня 2020-га перамог у дакументальнай намінацыі на 37-мым Варшаўскім кінафестывалі.

Пра гэта першай паведаміла на сваёй старонцы ў Facebook беларускі крытык і журналістка, сябра журы FIPRESCI, якая, у тым ліку працуе на польскім фестывалі ў складзе міжнароднага журы кінапрэсы, Ірэна Кацяловіч. Аглядальніца перадала навіну проста з цырымоніі ўзнагароджання пераможцаў, што зараз адбываецца ў Варшаве.

Поўнаметражная дакументальная карціна Андрэя Куцілы «Калі кветкі не маўчаць» — гэта хроніка драматычнага часу, пададзеная праз асабістыя гісторыі сямей, якіх закранула хваля рэпрэсій і гвалту 2020-га года, і гісторыя пратэстаў, іх эмацыйнага складніка, зафіксаваная на вуліцах.

Стужка "Калі кветкі не маўчаць" Андрэя Куцілы прызнана лепшым дакументальным фільмам Варшаўскага кінафестываля
Андрэй Куціла.

Напярэдадні прэм’еры на Варшаўскім кінафестывалі рэжысёр распавёў пра сваю стужку аглядальніку Reform.by.

— Сястра апынулася на Акрэсціна ў тую ноч, калі там былі тысячы і тысячы мужчын, калі збівалі людзей, — адзначыў дакументаліст той момант, які падштурнуў яго пачаць здымаць фільм. — Я падумаў, што калі не для фільма, то для сямейнай гісторыі я мушу захаваць пэўныя моманты. І сястра дазволіла мне гэта. Я фіксаваў як яна спраўлялася з траўмай, як жыла тыя месяцы пасля жудасных дзён. У працэсе да яе гісторыі пачалі далучацца гісторыі іншых жанчын.

— З часам у мяне з’явілася канцэпцыя стужкі, — дадае аўтар вядомых карцін «Summa», «Абдымкаў трэба мне тваіх», «Стрыптыз і вайна». —  Я стаў знаёміцца з сем’ямі, якія таксама пацярпелі ці знаходзяцца ў такім жа складаным эмацыйным стане, як я. Мне былі цікавыя іх глыбокія гісторыі. Плюс яшчэ пачаў здымаць шмат людзей, характары проста на вуліцы. Я разумеў, што хутка ўсё можа скончыцца. І варта паспець пэўным чынам злавіць настрой, імкненне людзей, гэты боль і адначасова надзею, увесь спектр эмоцый. Такім чынам я спалучаў асабістае жыццё людзей і тое, што адбывалася на вуліцах.

Стужка "Калі кветкі не маўчаць" Андрэя Куцілы прызнана лепшым дакументальным фільмам Варшаўскага кінафестываля
Кадр з фільма «Калі кветкі не маўчаць».

Вялікая частка ў кіно аддадзена беларускім жанчынам — адсюль і назва фільма.

Жанчыны былі першыя, хто пасля такой хвалі гвалту, збіцця, абудзілі ўладу, і астатніх людзей, — дзелліца рэжысёр.-  Жанчыны сваімі дзеяннямі сказалі, што трэба ісці далей, супраціўляцца, хаця б мірным шляхам. Мяне гэта вельмі моцна ўразіла. Фільм, вядома, не толькі пра жанчын, — больш пра іх сем’і, увогуле, пра людзей, якія не змаглі ў пэўны момант маўчаць. Але ж той момант быў вырашальным, і ён задаў настрой карціне. Таму і ўзнікла назва фільма «Калі кветкі не маўчаць». Доўга думаў над назвай насамрэч, і мне падалося, што гэта добрае рашэнне: жанчыны і кветкі, кветкі, якія не маўчаць.

«Калі кветкі не маўчаць» быў створаны пры падтрымцы вядомага тэлеканала, прызнанага ў Беларусі экстрэмісцкім.

37-мы Варшаўскі кінафестываль доўжыцца з 8 па 17 кастрычніка.

Рэдакцыя Reform.by віншуе Андрэя Куцілу з перамогай.

Пачытаць цалкам інтэрв’ю з беларускім кінематаграфістам можна тут.

Если вы нашли ошибку, пожалуйста, выделите фрагмент текста и нажмите Ctrl+Enter.

Последние новости


REFORM.by


Сообщить об опечатке

Текст, который будет отправлен нашим редакторам: